Φαίνεται ότι η δημιουργία ενός κενού πρέπει να είναι μια πολύ εύκολη δουλειά, αλλά αποδεικνύεται ότι το πιπίλισμα όλο το αέριο από κάτι είναι πιο δύσκολο από ό, τι φαίνεται. Μια φτηνή αντλία κενού θα σας φέρει μέρος του δρόμου εκεί, αλλά για να τραβήξετε πραγματικά ένα σκληρό κενό, χρειάζεστε μια αντλία διάχυσης λαδιού που κοστίζει πολλές δεκάδες αμέτρητα δολάρια.
Ή, χρειάζεστε μια δέσμη σκουπιδιών αποθήκευσης, ένα συγκολλητή TIG και ένα κουτί WD-40. Τουλάχιστον αυτό είναι το [Lucas] που έβαλε στην αντλία διάχυσης του πετρελαίου στο σπίτι του. Η ιδέα ενός τέτοιου μεγέθους είναι να εξατμιστεί το έλαιο σε ένα θάλαμο έτσι ώστε τα σταγονίδια ελαίου να εισέρχονται σε οποιοδήποτε υπόλοιπο μορίων αερίου προς μια θύρα καυσαερίων. Η υλοποίηση χαμηλού προϋπολογισμού αυτής της αρχής περιελάμβανε πολλά μαγειρικά σκεύη από ανοξείδωτο χάλυβα αποθήκευσης, συγκολλημένες μαζί με διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας, με φιλελεύθερες εφαρμογές εποξειδίου για να σφραγίσει τυχόν διαρροές. Και μια ηλεκτρική κουζίνα για το στοιχείο θέρμανσης, το οποίο ήταν μια μεγάλη πινελιά. Η τεχνική χαμηλού προϋπολογισμού παρατείνεται ακόμη και στο λάδι για την αντλία. Αντί να ξεσπάσουν για ακριβό ειδικό έλαιο, [Lucas] αποστάχθηκε μερικοί από ένα λιπαντικό σιλικόνης WD-40 σιλικόνης.
Το βίντεο κάτω από λεπτομέρειες όλα τα tracks [Lucas] που αντιμετωπίστηκαν κατά μήκος του τρόπου, συν τη διαδικασία δοκιμής. Τα αποτελέσματα ήταν τουλάχιστον κίνητρα – η αντλία διάχυσης τραβούσε το κενό μακριά από την οποία η αντλία τραχύς ήταν ικανή. Σίγουρα εξακολουθεί να έχει κάποια δουλειά να κάνει, αλλά να πάρει όσο το έκανε με το σωρό από τα κομμάτια των τμημάτων που καλύπτεται μαζί είναι αρκετά εντυπωσιακό.
[Lucas] “Στόχος με όλα αυτά; Έναν αντιδραστήρα συνδυασμού. Όχι, όχι τόσο είδος. Αυτό το είδος.
Χάρη στο [Fruitbaticus] και [Supereggbert] για τις σχεδόν ταυτόχρονες ιδέες σε αυτό.